Santiago de Compostela

Ja hoor, ik ben gistermiddag Santiago de Compostela binnengewandeld, en ik moet zeggen, dat het mij behoorlijk emotioneerde. Onderweg al had ik last van traantjes, ik weet niet wat dat is, je komt dichter bij je einddoel en ontdekt dan terwijl je de laatste kilomketers weg loopt dat het allemaal goed is gegaan. De voorgenomen doelen, de voorbereiding, de blaren= niet dus, je gezondheid, en de afstanden. Daar word je dan wel heel stil van, en dankbaar ook, dat het allemaal gelukt is. Met de Brazilliaanse man is het goed gegaan hoor. We waren aangenaam gezelschap voor elkaar, en ik heb er weer een adres bij voor een leuke vakantie in Rio, en hij bleek ook nog heel rijk te zijn, en weduwnaar, nahhh nee hoor, geen plannen voorlopig. Enfin. Ik liep dus gisteren alleen, en dat was goed, want ik had genoeg om te overdenken. Mijn Albergua, de laatste, had ik vanuit Nederland gereserveerd omdat het erg vol kan zijn in Santiago, en ik het risico niet wilde lopen dat er geen plaats zou zijn voor mij. De herberg staad in het oude centrum dus kon ik eerst mijn backpack daar stallen, en daarna naar het Pelgrimsbureau voor de zo fel begeerde Credential, een soort van oorkonde in het Latijn, dat je de tocht hebt gelopen, met mijn namen Helenam Johannam, mooi he..
Gistermiddag ontmoette ik Guy een Franse Caminoviend waar ik al eerder mee gelopen had in de eerste 10 dagen. Hij tikte mij op de schouder midden op het grote Praza voor de Cathedrale, en blij dat we waren om elkaar te treffen...Maar eerst had ik nog met een Hollander ja ja, voor het eerst in drie weken, en een Belg, wijn gedronken en lekker in het Nederlands gepraat. heerlijk om te doen na drie weken Duits, Engels, beetje Spaans en paar woordjes Fins...ha ha, en o ja, ook nog Sharon (Ierse tegen het lijf gelopen en wijn mee gedronken, en gevierd dat we veilig waren aangekomen).
Met Guy hapje gegeten en gedronken natuurlijk en na een SMS van Ulla afgesproken om met elkaar te ontbijten vanmorgen. Dat was nog even moeilijk om elkaar te vinden in het centrum, maar toch, wat waren wij blij en emotioneel om elkaar weer terug te zien na twee weken...Ulla en Dorte (vriendinnen) hadden ieder afzonderlijk een stuk van de Camino gelopen. Het ontbijt bestond uit verse jus, café-con-leche en crostino (dat is geroosterd, en warm stokbrood) met jam.
Daarna naar de Cathedrale voor de wekelijkse zondagsmis voor Peregrino´s. Een groot wijwatervat wordt de kerk door geslingerd met heeeel veeeel wierook om alle zweetlucht te verdoezelen van de Peregrinos´s. (traditie vanuit de middeleeuwen) Heel bijzonder, emotoneel en verbonden voede het, met zo'n 1000 mensen en nog wel meer. Ik heb ook nog mijn hand om de mantel van St. Jacobo gelegd ( beetje erg veel goud, en volgens mij nooit zo bedoeld) maar was ook een mooie ervaring omdat Jacobus toch een dicipel was van Jezus, en dan kom je wel heel dicht bij die tijd van 2000 jaar geleden in de buurt. Hier heeft Jacobus gelopen, hier ligt hij begraven...verder mag iedereen het zijne er van denken. Nog geluncht met Dorte, en misschien vanavond nog even wat drinken met Ulla, en dan is het inpakken ( ha ha niet veel dus) en morgenochtend richting vliegveld. Ik vertrek daar om half twee ´smiddags en hoop om 18.15 uur op Schiphol aan te komen, en eerlijk gezegd: ik verlang naar mijn eigen bed, naar mijn kinderen en jullie allemaal. Dag allemaal, Buenos Dias vanuit een regenachtig Santiago de Compostela, A manana, Vaya Con Dios, XXXXX